Eten of gegeten worden
We hebben gemerkt dat de achtertuin van ons nieuwe huis veel vogeltjes herbergt. Veel meer dan bij het vorige huis. We zijn de vogeltjes gaan voeren en we genieten daar echt van. Onze hond Chester vindt het ook leuk. Steeds wanneer ze uit het huis in de tuin komt rent ze daar in een vast patroon doorheen. Alle vogels moeten weg, dat is voor haar bijna en dagtaak. Een actie waar de vogels hun vleugels nauwelijks voor ophalen.
Al met al genoten wij er van en koesterden de gedachte dat we ook nog eens iets goeds deden voor de vogels.
Later bleek dat we indirect ook nog eens een andere voerden, een sperwer die een smakelijk hapje vond in de musjes bij onze voertafel. Toen ik eens in de bijkeuken door het raam keek, zag ik het roofvogeltje zich tegoed doen aan een mus.
Een zoekopdracht op het internet maakte duidelijk dat dit heel vaak voorkomt en nauwelijks te vermijden is. Zie bijvoorbeeld dit artikeltje van Vogelbescherming, https://www.vogelbescherming.nl/actueel/bericht/wilde-taferelen-in-de-achtertuin. Inmiddels hebben we de voerplaats wat aangepast, zodat mezen en musjes snel de bosjes in kunnen duiken als ze ook maar het vermoeden hebben dat er een roofvogel in de buurt is.
Wel bijzonder hoor! Soms doe je iets, waarvan je denkt dat je daar goed aan doet. Maar waar dan achteraf blijkt dat het ook effecten heeft waar je je niet bewust van bent. 't Is net het echte leven..
Wanneer je op onderstaande link klikt dan kun je de sperwer zien, tijdens het oppeuzelen van zijn buit.