Dat doet míjn hond niet.......

Vrijwel dagelijks gaan we in de bossen wandelen met onze twee shelties. Dat doen we bij voorkeur op plaatsen waar de honden mogen loslopen. Nu is het altijd wel oppassen geblazen, want het gebeurt regelmatig dat een mountainbike-route gelijk opgaat met de honden losloop-route. En da's niet zo handig. Chester, de kleinste van de twee wil het wel eens in haar koppie krijgen om de fietser te achtervolgen.

We doen ons best om dit te voorkomen en meestal gaat het goed. Toch blijft het jammer dat vrijwel geen enkele mountainbiker het nodig vindt een bel op z'n stuur te zetten. Dat zou aanzienlijk schelen. Die hoop heb ik inmiddels opgegeven.

Vervelender wordt het wanneeer er honden loslopen die op geen enkele manier van plan zijn om naar hun baasje te luisteren. Ze rennen soms zó enthousiast op onze honden af dat deze er van schrikken. Onlangs overkwam me dat twee keer in een week. De eerste keer kwamen er twee herders met vliegend vaandel en opgestoken staart op Chester en Kelly afrennen. Met name Chester is dan erg angstig en heeft de neiging om heel ver weg te lopen. Ik heb op een vriendelijke manier meneer er op gewezen dat het fijn zou zijn, wanneer hij z'n honden onder controle had. Nou, dat zag ik verkeerd, zijn honden bedoelden het immers goed. Onzin! Er hangt geen bordje aan de nek van zo'n hond in welke stemming deze op dat moment is. Chester is als puppy door een grote hond danig toegetakeld en dat kan niet uit het geheugen worden gewist. Toch vond meneer dat ik 'dan maar de honden moest aanlijnen'. De omgekeerde wereld!

Ik vrees dat sommige honden-eigenaren net zo slecht kunnen lezen als hun Bello of Fikkie.

Twee dagen later zag ik, op een andere losloop-route, in de verte twee dames achter buggy's, druk met elkaar in gesprek. Helaas hadden ze niet in de gaten dat hun honden ver vooruit liepen en afstormden op mijn honden. Het zullen best wel lieve honden zijn, een Rhodesian Ridgeback en een soort st. Bernard, maar nogmaals, dat snappen mijn honden niet. Chester ging er als een speer vandoor, naar de parkeerplaats. Gelukkig net niet op de weg.

Ik heb er maar niets van gezegd, m'n honden aangelijnd en de andere kant opgelopen. Soms moet je de dingen maar laten zoals ze zijn.